Hoe zit het met de klank?

"Het is de toon die de muziek maakt".

Met dit gezegde wordt bedoeld dat we niet alleen moeten luisteren naar de woorden die iemand ons toespreekt en in plaats aandacht moeten hebben voor de non-verbale communicatie, voornamelijk de intonatie. Echter wordt de klank van de toon bepaald door de dirigent en kan deze anders klinken bij een onjuiste interpretatie van de muzikale begeleiding die word gegeven door de dirigent.

Hoewel er zeker een meerwaarde zit in het letten op de non-verbale communicatie, zien we steeds vaker hoe dit misbruikt kan worden als afleidingsmanoeuvre, waardoor een persoon de meest denigrerende, de-humaniserende en kwetsbare woorden kan uitspreken, zonder enige verantwoordelijkheid te hoeven dragen voor de gevolgen die het resultaat zijn van diezelfde uitspraken. Dit leidt niet alleen af van de daadwerkelijke woorden die zijn uitgesproken en de eventuele impact daarvan op een ander, het draagt ook bij aan het in stand houden van een omgeving, waarin oprechte en transparante communicatie onder druk komt te staan en autoriteit de overhand neemt.

Vaak is er één bepaalde vorm van communicatie die gewenst wordt; een communicatievorm die afkomstig is uit de heersende cultuur binnen de context, waarin de situatie zich afspeelt, die hoogstwaarschijnlijk beïnvloed is en wordt door een 'Westers' [oftewel gekoloniseerd] referentiekader, wereldbeeld en/of gedachtengoed. Aldus, communicatie die geen confronterende gevoelens oproept en conflict vermijd, vanuit de veronderstelling dat conflict slecht is, (alleen) leidt tot polarisatie en niet tot verbinding.

Het is belangrijk om je niet blind te staren op de manier dat iemand communiceert, het is net zo, al dan niet meer, van belang aandacht te hebben voor de boodschap die wordt gecommuniceerd.

De gevoelens en de daarachter liggende emoties, die omhoog komen bij het communiceren van bepaalde boodschappen, kunnen voor de ontvanger oncomfortabel en moeilijk te reguleren zijn. De verwachting dat een persoon in een dergelijke positie emotieloos blijft of minimale emotie toont, is een tool van kolonialisme en witte suprematie. Een tactiek om iemand de mond te snoeren, de controle te houden over wie wel en wie niet mag spreken, alsook het bepalen wiens verhaal/leed ertoe doet. Allemaal onder het mom van "laten we het gezellig/leuk houden".

Maak ruimte voor emoties, laat ze er zijn en ga de confrontatie aan met de angst of oncomfortabele gevoelens die deze bij jou omhoog brengen. Zet je trots aan de kant, houdt jezelf verantwoordelijk voor je handelen en leer van je ervaringen en daarmee dus ook van je falen. Biedt deze ruimte ook aan de ander. Zo kunnen we verder groeien en werken aan de verbetering van onze communicatie en elkaar beter leren te begrijpen om zo ook weer beter voor elkaar en onszelf op te dagen.

Het is de toon die de muziek maakt, alleen zal de toon niet juist klinken, als je geen oog hebt voor de dirigent.

Het origineel van deze post was mijn eerste publicatie op mijn persoonlijke Substack pagina. Ik heb ervoor gekozen om de tekst ook deze keer te gebruiken als introductie. Op dit platform zal ik mijn visie op verschillende thema's delen, hopelijk ook in samenwerking met andere creatievelingen. Soms controversieel, andere meer taboe. Welke thema's aan bod komen heb ik niet vooraf bepaald, wat ik wel weet is dat het allemaal raakt aan de dekolonisatie van onze collectieve gedachtengoed.

Ik ben een onconventionele denker en mijn publicaties kunnen eventueel confronterend zijn. Mocht je geïnteresseerd zijn in mijn toekomstige publicaties, dan wil ik je graag het volgende meegeven: de confronterende emoties, die mijn schrijven eventueel oproept, zijn het resultaat van jouw eigen interpretatie van de door mij gekozen woorden. We hebben allen onze eigen beleving van de realiteit, mijn visie is dan ook niet de enige waarheid. Zie mijn schrijven als stimulans om gesprekken met anderen te starten over de beschreven thema's, waarin wederzijds begrip centraal staat, met als doel het bijdragen aan meer solidariteit.

Bij deze, welkom op Rotbloch! "Waarom Rotbloch?"zou je misschien denken. In het kort, het is een blog gestart door een persoon die tijdens hun jeugd in de Nederlandse maatschappij vaak werd gezien als "Rotjoch". Ik zet hier mijn eerste stap op een nieuw levenspad en zal hier mijn Rotte Visie™️ met jullie delen.

Loop je mee?